Science Research News

งานวิจัยชิ้นล่าสุดของทีมวิจัยนานาชาติ นำโดย "สวานเต ปาโบ" จากสถาบันวิวัฒนาการและมานุษยวิทยา แมกซ์ พลังก์ (Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology) ที่เผยแพร่ในวารสารไซน์ (Science) ฉบับเมื่อวันที่ 7 พ.ค.ที่ผ่านมา เผยข้อมูลที่บอกให้เรารู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ยุคปัจจุบัน และเผ่าพันธุ์นีอันเดอร์ทัล

ทีมวิจัยได้สกัดตัวอย่างดีเอ็นเอ จากโครงกะดูกมนุษย์นีอันเดอร์ทัลอายุ 4 หมื่นปี จำนวน 3 ร่าง ที่พบในถ้ำแห่งหนึ่งของประเทศโครเอเชีย และถอดรหัสจีโนมที่มีมากกว่า 3 ล้านรหัส (นิวคลีโอไทด์) และเมื่อเปรียบเทียบกับจีโนมของมนุษย์ยุคปัจจุบัน พบว่าชาวยุโรปและเอเชียมีจีโนมเหมือนนีอันเดอร์ทัลประมาณ 1-4%

ต้นกำเนิดนีอันเดอร์ทัล


นีอันเดอร์ทัล หรือ โฮโม นีอันเดอร์ทัลเอนซิส (Homo neanderthalensis) คือมนุษย์สปีชีส์หนึ่งในสกุลโฮโม (Homo) ที่นักวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่เชื่อว่า เป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่มีวิวัฒนาการใกล้ชิดกับ โฮโม ซาเปียนส์ (Homo sapiens) สปีชีส์ของมนุษย์ยุคใหม่ หรือมนุษย์ยุคปัจจุบันมากที่สุด โดยมีบรรพบุรุษร่วมกันอยู่ในแอฟริกาเมื่อประมาณ 5 แสนปีก่อน

ฟอสซิลของนีอันเดอร์ทัลถูกพบครั้งแรกเมื่อปี 2372 ในเมือง Engis ประเทศเบลเยียม และต่อมาในปี 2391 พบฟอสซิลเพิ่มเติมอีกในเขตยิบรอลตาร์ ทว่าในขณะนั้นยังไม่มีใครรู้ว่าโครงกระดูกมนุษย์โบราณที่พบนั้นเป็นมนุษย์ อีกสปีชีส์หนึ่งซึ่งสูญพันธุ์ไปแล้ว กระทั่งการค้นพบฟอสซิล "นีอันเดอร์ทัล 1" (Neanderthal 1) อายุ 4 หมื่นปี ในประเทศเยอรมนี เมื่อปี 2399 และได้รับการตั้งชื่อวิทยาศาสตร์ให้เมื่อปี 2407 หลังจากนั้นก็มีการค้นพบฟอสซิลนีอันเดอร์ทัลเพิ่มขึ้นในหลายประเทศทั้งใน ยุโรป และตะวันออกกลาง

ข้อสงสัยในต้นกำเนิดที่แท้จริง

จากหลักฐานการค้นพบซาก ดึกดำบรรพ์ทำให้เราทราบว่า ต้นตระกูลมนุษย์อย่างเราๆ ซึ่งก็คือมนุษย์โครมันยอง (Cro-Magnon) ในช่วงที่ได้เดินทางอพยพเขามาถึงยุโรป ก็ได้มีการบุกรุกเข้าไปในเขตของมนุษย์นีอันเดอร์ทัล ซึ่งได้อาศัยอยู่ทางตะวันตกของทวีปเอเชียเมื่อประมาณ 45,000 ปีมาแล้ว เมื่อเวลาผ่านมาเพียงแค่ 10,000-15,000 ปี เท่านั้นมนุษย์โครมันยองก็ได้แพร่กระจายไปจนทั่วยุโรปตะวันตกและในช่วงเลานี้เองที่มนุษย์นีอันเดอร์ทัล ได้สูญหายจากไปจากโลกใบนี้ คำถามที่ยังถกเถียงกันอยู่จากเหตุการณ์นี้ก็คือ มนุษย์ในยุคปัจจุบันมียีนของมนุษย์นีอันเดอร์ทัล หลงเหลืออยู่หรือไม่

ในปี 1998 ฝ่ายที่สนับสนุนและเชื่อว่ามีการผสมข้ามสายพันธุ์กันก็ชูประเด็น ในเรื่องการค้นพบโครงกระดูกเด็กผู้ชายในประเทศโปรตุเกส ซึ่งโครงกระดูกนี้มีลักษณะร่วมกันของมนุษย์โครมันยองและมนุษย์นีอันเดอร์ทัล และเมื่อทำการตรวจสอบอายุก็พบว่ามีอายุประมาณ 24,500 ปีมาแล้ว ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่มนุษย์นีอันเดอร์ทัล ได้สูญพันธุ์ไปแล้ว และแล้วสิ่งที่จะช่วยพิสูจน์ในเรื่องนี้ได้ก็น่าจะเป็นการพิสูจน์ดีเอ็นเอ แต่ก็ยังมีการตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับทฤษฎีเกี่ยวกับการผสมข้ามพันธุ์ใน เรื่องนี้กันอยู่

มีการนำดีเอ็นเอในไมโทคอนเดรียของมนุษย์นีอันเดอร์ทัล และมนุษย์ที่มีชีวิตอยู่ในปัจจุบันมาเปรียบเทียบกันก็พบว่ามีความแตกต่างกัน อย่างชัดเจน แต่คนที่สนับสนุนทฤษฎีนี้ก็ยังเชื่อว่าระยะเวลา 30,000 ปีที่ผ่านมาของการวิวัฒนาการจะต้องทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของดีเอ็นเอเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ดังนั้นการเปรียบเทียบจริงๆ ควรทำการเปรียบเทียบดีเอ็นเอของทั้ง 3 กลุ่ม คือ มนุษย์ปัจจุบัน, นีอันเดอร์ทัล, และโครมันยอง

เมื่อเห็นพ้องต้องกันว่าต้องเปรียบเทียบดีเอ็นเอในไมโทคอนเดรียของทั้ง 3 กลุ่ม ต่อมาก็เลยทำการเปรียบเทียบดีเอ็นเอโดยนำดีเอ็นเอของชาวยุโรป 60 คน, ที่ไม่ใช่คนยุโรปอีก 20 คน, มนุษย์นีอันเดอร์ทัล 4 คน, มนุษย์โครมันยอง 3 คน (1 ตัวอย่างมาจากออสเตรเลีย มีอายุประมาณ 40,000 ปี และอีก 2 ตัวอย่างมาจากอิตาลี)

ผลการทดลองเปรียบเทียบพบว่าดีเอ็นเอในไมโทคอนเดรียของมนุษย์นีอันเดอร์ทัล จะแตกต่างจากมนุษย์ปัจจุบัน 23-28 คู่เบสต่อการทดสอบ 360 ครั้ง ซึ่งความแตกต่างเท่านี้ก็พอจะทำให้แยกมนุษย์ทั้ง 2 กลุ่มออกจากกันได้โดยเด็ดขาด แต่ดีเอ็นเอในไมโทคอนเดรียมนุษย์โครมันยองและมนุษย์ในยุคปัจจุบันกลับมีลักษณะที่คล้ายกันแยกออกจากกันได้ไม่ชัดเจน จากจุดนี้เองที่ทำให้ เกิดข้อคัดค้านว่ามนุษย์นีอันเดอร์ทัล ไม่ได้เป็นต้นตระกูลของมนุษย์ในปัจจุบัน

มีข้อโต้แย้งที่ว่า hominids (สิ่งมีชีวิตตระกูลคน ได้แก่ มนุษย์ และลิงไม่มีหาง) ทั้ง 2 สายพันธุ์ คือมนุษย์โครมันยองและมนุษย์นีอันเดอร์ทัล มาอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่ติดต่อถึงกัน โดยธรรมชาติแล้วก็น่าจะมีการผสมข้ามสายพันธุ์กันเกิดขึ้น

แม้ว่ากำเนิดที่แท้จริงของมนุษย์ยุคปัจจุบันจะยังไม่กระจ่างชัด แต่จากหลักฐานฟอสซิลและหลักฐานทางพันธุศาสตร์ ทำให้ทฤษฎี "ออกจากแอฟริกา" (Out of Africa) ได้รับการยอมรับจากนักวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่ มากกว่าทฤษฎีที่ว่า มนุษย์ยุคใหม่วิวัฒนาการขึ้นพร้อมๆ กันทั่วโลก (Multiregional)

นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่ามนุษย์ยุคใหม่สืบเผ่าพันธุ์โดยตรงมาจาก ออ สเตรโลพิเทคัส แอฟริกานัส (Australopithecus africanus) ที่มีชีวิตอยู่เมื่อ 2-3 ล้านปีก่อน ซึ่งเป็นบรรพบุรุษของ โฮโม อีเรกตัส และต่อมาแตกสายวิวัฒนาการเป็น โฮโม นีอันเดอร์ทัล และ โฮโม ซาเปียนส์ ซึ่งเป็นสปีชีส์เดียวในสกุลโฮโมที่ยังมีชีวิตอยู่จนถึงปัจจุบัน

ข้อมูลอ้างอิง

http://www.manager.co.th/Science/ViewNews.aspx?NewsID=9530000065820
http://www.ipst.ac.th/biology/Bio-Articles/mag-content15.html
http://nexian07.blogspot.com/

ข้อมูลอ้างอิง

http://www.sciencedaily.com/releases/2007/12/071218105420.htm
http://nano.ku.dk/english/study/PhD/martin_aagesen/

ข้อมูลอ้างอิง

http://blogs.discovermagazine.com/80beats/2008/08/14/rat-neurons-build-a-biological-brain-for-a-robot/
http://www.automatesintelligents.com/labo/2008/aou/gordon.html

จากเหตุการณ์แท่นขุดเจาะน้ำมัน ดีพวอเตอร์ ฮอริซอน (Deepwater Horizon) ของบริษัทบีพีระเบิด นอกจากส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 11 ราย ยังทำให้มีน้ำมันรั่วไหลออกมาอย่างต่อเนื่องมากถึง 1,000 บาเรล ต่อวัน นอกจากนี้ยังพบน้ำมันรั่วพวยพุ่งอยู่ใต้ทะเลจำนวนมาก จากบ่อที่ลึกลงไป 1.6 กิโลเมตร หนึ่งในนั้นเป็นทางยาวถึง 16 กิโลเมตร กว้าง 5 กิโลเมตร และหนา 91 เมตร ซึ่งก่อให้เกิดผลกระทบต่อสัตว์และสิ่งแวล้อมอย่างร้ายแรง


เมื่อขนสัตว์ซึ่งปกติ จะกันน้ำ (ทำให้สัตว์ลอยน้ำได้และรักษาอุณหภูมิของร่างกาย) ถูกน้ำมันเปื้อนจะจับกันเป็นก้อน ทำให้น้ำซึมเข้าถึงผิวหนัง มีผลให้สัตว์ไม่สามารถรักษาอุณหภูมิของร่างกายได้ จึงหนาวตาย (เนื่องจากอุบัติเหตุเหล่านี้มักเกิดในต่างประเทศเขตหนาว เช่น แคนาดา อเมริกาเหนือหรืออาจเกิด overheat ถ้าเกิดในเขตร้อน) และอาจทำให้สัตว์จมน้ำตายได้

นอกจากนั้นคราบน้ำมันยังอาจอุดตันจมูก ปาก หรือระคายเคืองตาได้ และในภาวะดังกล่าว สัตว์ผู้ล่าก็จะล่าสัตว์เหล่านี้ได้โดยง่าย (แต่หมายถึงได้กินอาหารที่ปนเปื้อนสารพิษ) สัตว์น้ำที่ปนเปื้อนน้ำมันจะมีสารพิษในตัว เมื่อสัตว์ผู้ล่ากินเข้าไปก็จะได้รับสารพิษ และสัตว์ที่ปนเปื้อนมักมีกลิ่นน้ำมันทำให้ผู้ล่าไม่กิน เกิดภาวะขาดอาหาร

หายนะทางสิ่งแวดล้อมที่อาจจะตามมาจากเหตุการณ์น้ำมันรั่วจากวาล์วใต้น้ำใน อ่าวเม็กซิโกจึงเป็นสิ่งที่ทุกคนกลัว มีความพยายาม ทุกวิถีทางที่จะกำจัดคราบน้ำมันให้หมดไป สถาบันวิจัย SINTEF ในประเทศนอร์เวย์กำลังช่วยทางการสหรัฐประมาณการเคลื่อนไหวของคราบน้ำมัน

แนวทางในการกำจัดคราบน้ำมัน

1. ใช้ บูม กั้น (Boom เป็นทุ่นลอยน้ำยาว ๆ) หยุดการรั่วไหล ปิดล้อมไม่ให้คราบน้ำมันแผ่กระจาย


2. ใช้ปั้ม Skimmer (เป็นเครื่องสูบน้ำแบบลอยได้) ทำการสูบถ่ายคราบน้ำมันที่ลอยอยู่เหนือผิวนน้ำ


3. ใช้ Oil Dispersant การฉีดพ่นน้ำยากำจัดคราบน้ำมัน ที่ชายฝั่ง โดยทางเรือ หรือทางเครื่องบิน เพื่อทำให้น้ำมันแยกเป็นอณูเล็ก ๆ เพื่อให้จุลินทรีย์ในทะเลเป็นตัวย่อยสลาย



นอกจากนี้อาจใช้หลายๆวิธีพร้อมกันในกรณีที่มีน้ำมันรั่วไหลออกมาเป็นปริมาณมาก

ซึ่งนาย Mark Reed ผู้จัดการของสถาบัน SINTEF กล่าวว่า หนึ่งในวิธีที่ทางการสหรัฐได้เลือกใช้คือการใช้สารเคมีกำจัดคราบน้ำมัน (Oil Dispersant) สารเคมีที่ว่านี้เป็นสารลดแรงตึงผิวประเภทเดียวกับสบู่ ตัวสารจะทำให้คราบน้ำมันกระจายตัวออกเป็นอณูเล็กๆในห้วงน้ำ และจมลงสู่ก้นทะเลก่อนที่จะถึงชายฝั่ง

ล่าสุด บีพีประสบความสำเร็จในการส่งหุ่นยนต์ลงไปสอดท่อขนาดเล็กเข้าไปในท่อขนาด 21 นิ้ว เพื่อสูบน้ำมันรั่วจากบ่อขึ้นไปเก็บไว้บนเรือ ซึ่งอยู่บนผิวน้ำ

ข้อมูลอ้างอิง

http://www.treehugger.com/files/2010/05/bp-gulf-oil-spill-timeline.php
http://topicstock.pantip.com/wahkor/topicstock/2006/11/X4914711/X4914711.html
http://www.vcharkarn.com/vnews/153062
http://zoowildlifevet.com/?p=62
http://thairecent.com/Breaking/2010/647880/

สวนนี้อยู่ในประเทศสหราชอาณาจักร มีชื่อเต็มๆว่า The Royal Botanic Gardens, Kew ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของกรุงลอนดอน อยู่ติดกับแม่น้ำเทมส์ ประวัติของสวนแห่งนี้ เดิมทีเป็นสวนดอกไม้ของเจ้าหญิง Augusta พระมารดาพระเจ้าจอร์จที่ 3 เดิมมีพื้นที่เพียง 9 เอเคอร์ รอบๆพระราชวังคิว ปัจจุบันมีพื้นที่ 132 เอเคอร์ ภายในมีสวนพรรณพืชและดอกไม้ แบ่งเป็นส่วนๆคือ




สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับสวนแห่งนี้ก็คือ หอพรรณไม้ (Herbarium) ซึ่งฝนหอพรรณไม้นี้มีพรรณไม้ที่เก็บไว้ใช้ศึกษาทางด้านสมุนไฟรมากกว่า 7 ล้านชิ้น ส่วนใหญ่ถูกอัดแห้งเก็บไว้ในกระดาษพร้อมระบุชื่อวิทยาศาสตร์


สำหรับผู้ที่สนใจเกี่ยวกับรายชื่อทางวิทยาศาสตร์ของพรรณไม้ ณ สวนคิว สามารถเข้าไปดูได้ที่ http://www.kew.org/wcsp/monocots

ขอขอบคุณข้อมูลอ้างอิงจาก
ภญ.ดร. ชฎา พิศาลพงศ์
สถาบันวิจัยและพัฒนา องค์การเภสัชกรรม